میرزا حسیب قدسی باکویی (1828- 1908 میلادی)

خداوندا،کریما، کردگارا
رحیما، قادرا، پروردگارا
گلیب درگاهینا مسکین و مغموم
کریم ائتمز گدانی زار و محروم
خداوندا بیز اطفال ذلیلیک
تماماً درد جهل ایله علیلیک
گلیب محتاجلر باب کریمه
طبیبا، سن علاج ائیله سقیمه
الهی ظلمت جهلی فنا قیل
بیزی انوار علمه آشنا قیل
 

آچیلسین غیبدن ابواب احسان

اولا هر درس مشکل، سهل وآسان
جهاندا علم اولوبدو تاج شاهی
عطا قیل تا قویاق باشه ، الهی
ائله مرأت قلبی زنگدن پاک
اولاق عالمده صاحب علم و ادراک
ائله یا رب بیزی اهل بصیرت
گورونسون بیزلره نور حقیقت
خداوندا عطا قیل حُسن اخلاق
اولاق خورشید تک مشهور آفاق
اولور انساندا چون رحم و مروّت
ائدر ابنای ملتلن مودت
حقیقت ده اولاق اولاد آدم
اذیت گؤرمه سین مخلوق عالم
یئتیر یا رب منی مهر نجاته
وئره ک تا خیر خلق کایناته
عدمدن عالمی گتدین وجوده
وجود اهلی اولوب محتاج جوده
خداوندا بیزی مغموم ائتمه
کمال جود دان محروم ائتمه
آچیلدی عالمه صبح سعادت
گوروندو قرص خورشید هدایت
تجلا ائیلدی رخسار قدسی
ولکن قالدی گریان، زار قدسی.
منبع: هفته نامه «دنیز» شماره 19- مورخ 3/5/91
http://golizadeh.parsiblog.com/





برچسب ها : شعر ترکی  ,  مناجات  ,